Lieve grote organisatie
Omdat ik geboren ben in 1984, ben ik van generatie Y. Er is al veel gezegd en geschreven over hoe ‘mijn’ generatie zich op de werkvloer gedraagt: we zijn kritisch en eigengereid en we willen te veel en te snel. Hoog tijd dat generatie Y eens zelf het woord neemt.
De ene na de andere vriend(in) belt mij op om aan te kondigen dat hij/zij van baan gaat switchen. En dat terwijl ze enkele jaren geleden allemaal kozen voor ‘het beste’: voor een functie bij een organisatie met een degelijke reputatie, die veel mogelijkheden voor zelfontplooiing biedt en een riant salaris betaalt. Ze werden gelokt met management traineeships en ’internationale kansen’. Mijn generatie, die vooral zichzelf wil blijven en zoveel waarde hecht aan ondernemerschap en je eigen ding doen, komt dan na een tijdje toch van een koude kermis thuis.
Want de keuze voor een functie na het traineeship blijkt beperkt tot wat er op dat moment vrij is. Bovendien is het in deze hiërarchische culturen knap lastig om jezelf te zijn. Functies zijn strak omschreven. Beoordelingsformulieren richten zich volledig op de competenties die je nog moet ontwikkelen om net zo allround te worden als je collega’s. En voor ondernemerschap is nauwelijks ruimte: een mogelijke mislukking kost immers veel tijd en geld.In de kroeg vertellen mijn vrienden enthousiast over broertjes en zusjes die voor zichzelf beginnen, de hele dag kunnen doen waar ze goed in zijn en vooral zichzelf kunnen zijn. Dus zeggen ze hun baan op en gaan ze op zoek naar een – vaak startende – organisatie, die hen inzet op waar ze sterk in zijn. Waar ze nieuwe dingen mogen uitproberen en fouten mogen maken.
Goed stukje, Caroline! Hopelijk bereik je er veel HRMers van grote organisaties mee. Ware woorden: Luisteren naar degenen met een andere kijk op zaken (vanuit een ‘andere’ achtergrond) blijkt lastig en levert heel veel inzicht, creativiteit en wijsheid op!